Lutherische Stadtkirche

Geschichte

Kościół ewangelicko-augsburski w Wiedniu – luterański kościół farny (niem. Lutherische Stadtkirche), położony przy Dorotheergasse 18 w Wiedniu (tzw. biały kościół). Siedziba śródmiejskiej parafii Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania (niem. Evangelische Pfarrgemeinde A.B., Wien - Innere Stadt), jednej z 22 w stolicy Austrii.Jest to dawny kościół klasztorny klarysek pw. Matki Boskiej Anielskiej. Klasztor, zwany "Klasztorem Królewskim" lub "Klasztorem Królowej" (niem. Königinnenkloster), został założony ok. 1580 przez Elżbietę, córkę cesarza Maksymiliana II i wdowę po królu Francji Karolu IX. Kościół został wzniesiony w latach 1582-1583 przez Jacoba Viviana według planów nadwornego budowniczego Pietro Ferabosco. Jest budowlą renesansową, z elementami nawiązującymi do gotyku, jednonawową. Trójbocznie zamknięte prezbiterium obrócone było ku ulicy i wejście wiodło jedynie z klasztornego dziedzińca. 1781 klasztor został zsekularyzowany przez cesarza Józefa II i 1783 nabyty wraz z sąsiednim budynkiem (obecny dom parafialny) przez zbór ewangelicko-augsburski, powstały 1782 na mocy Patentu Tolerancyjnego z 1781. Przedtem wiedeńscy luteranie mimo ograniczeń korzystali z eksterytorialnej kaplicy ambasady duńskiej, gdzie prowadzono duszpasterstwo również w języku niemieckim (już 1764 wydrukowano w Norymberdze dla ich potrzeb własny kancjonał. Jednocześnie część terenów poklasztornych zakupiła nowa parafia ewangelicko-reformowana, a na pozostałym obszarze wzniesiono obecny Palais Pallavicini.